6)przebieg dotychczasowego zatrudnienia. § 2. Pracodawca żąda podania danych osobowych, o których mowa w § 1 pkt 4–6, gdy jest to niezbędne do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku. § 3. Pracodawca żąda od pracownika podania dodatkowo danych osobowych obejmujących: 1)adres zamieszkania;

Dokładnie pamiętam tę chwilę sprzed ośmiu lat, kiedy przed ołtarzem przysięgałam mężowi miłość do końca życia. Na głowie miałam biały welon, a w dłoniach wiązankę z frezji. Czułam wielkie wzruszenie. Kochałam Adama, kochałam do utraty tchu. Pierwsze lata naszego związku były pasmem szczęścia i spełnienia. Pasowaliśmy do siebie jak dwa kawałki jednej pomarańczy. Długi czas cieszyliśmy się więc sobą – w weekendy wyjeżdżaliśmy na romantyczne wycieczki do Pragi czy Londynu, zimą robiliśmy wypady na narty, a latem spędzaliśmy obowiązkowo dwa tygodnie w Tunezji albo w Egipcie. Było nam dobrze, do szczęścia nie potrzebowaliśmy ani tłumu znajomych, ani… dzieci. W końcu jednak, po trzecich wakacjach na wyspie Dżerba i drugich feriach na lodowcu Hintertux w Alpach, poczuliśmy, że czegoś nam zaczyna brakować. Celu w życiu, bardziej odległego niż najbliższy urlop. Sensu nieco głębszego niż wygodnie spędzony czas i dobra zabawa. I nagle zrozumieliśmy, że bardzo chcemy zostać rodzicami Odstawiłam więc pigułki, odczekałam obowiązkowy czas, potem policzyłam, na kiedy przypadają dni płodne. Aż wreszcie nadeszła TA noc. Teraz, z perspektywy czasu, wydają mi się śmieszne te rozsypane przez męża na pościeli płatki róż, ten blask świec rozświetlających sypialnię a przede wszystkim nasz uroczysty, podniosły wręcz nastrój, z jakim przystąpiliśmy do zrobienia sobie dzidziusia. Byliśmy tacy naiwni. Wydawało nam się, że życie to romantyczny film, a prokreacja – misterium, które da się w szczegółach wyreżyserować. Niestety. Staraliśmy się miesiąc, dwa, trzy, a menstruacja pojawiała się u mnie, jak w zegarku. Z miesięcy zrobił się rok. Wciąż bez sukcesu. Zaczęliśmy się niepokoić, radziliśmy się „dzieciatych” znajomych, którzy uspokajali, że na pewno następnym razem „zaskoczymy”. Wciąż jednak się nie udawało. Zaczęliśmy więc panikować, popatrywać na siebie z wyrzutem i bezradnością. „Może coś robimy nie tak?” – zadawaliśmy sobie wieczorami pytania. Zupełnie, jakby w tej kwestii potrzebna była jakaś szczególna, akademicka wiedza. Z czasem bliżsi i dalsi znajomi wiedzieli już, że staramy się o dziecko. Coraz częściej ludzie, nawet tacy, z którymi widywaliśmy się zaledwie kilka razy w roku i to przelotnie, zadawali nam obcesowe pytania: „To jak? Kiedy wreszcie podzielicie się dobrą nowiną?”. Reagowaliśmy z Adamem na te przejawy wątpliwej życzliwości z coraz większą nerwowością. Skutek oczywiście był taki, że zaczęto szeptać za naszymi plecami, obdarzać nas pobłażliwymi, pełnymi wyższości, a w najlepszym wypadku zabarwionymi litością uśmiechami. Miałam tego serdecznie dość. Czułam się napiętnowana, gorsza. Wychodząc na ulicę, dostrzegałam tylko same kobiety w ciąży, albo szczęśliwe mamusie dziarsko popychające dziecięce wózki. „Dlaczego im się udało, a mnie ciągle nie?” – zadręczałam się bezsensownymi rozważaniami. Narastały we mnie gorycz i zazdrość. Tak silne, że będące w stanie stłumić radość z udanego przecież życia, a nawet miłość do męża. W końcu uznaliśmy, że nie poradzimy sobie sami. Poszliśmy do lekarza. Najpierw zbadałam się ja, potem Adam. – Z punktu widzenia klinicznego, nie widzę żadnych przeszkód – oznajmił po kilku tygodniach pan doktor, któremu dostarczyliśmy wyniki badania moich hormonów i jakości spermy Adama, morfologię, USG narządów rodnych itp. – Jak to więc możliwe, że wciąż nie możemy mieć dziecka? – obruszył się mąż. – Może coś jednak pan przeoczył? Lekarz pokręcił głową. – Cóż, tak się czasami zdarza, że choć nie ma przeciwwskazań medycznych, para ma problem z poczęciem. Może powinniście zasięgnąć porady innych specjalistów? Poszliśmy więc z mężem na psychoterapię, odwiedziliśmy seksuologa, zgłosiliśmy się nawet do dietetyka, który opracował dla nas specjalną, bogatą w selen i kwasy omega-3, dietę. Dziesiątki godzin spędziliśmy na odpowiadaniu na bardzo osobiste pytania i roztrząsanie z psychologiem najbardziej dla nas intymnych kwestii. Całe nasze pożycie podporządkowaliśmy wyłącznie jednemu celowi (seks tylko w dni płodne, po akcie leżenie z nogami w górze, aby nasienie męża spłynęło tam, gdzie trzeba). Wydaliśmy fortunę na suplementy diety, podręczniki oraz… testy owulacyjne. I nic. W końcu zaczęliśmy mieć tego dość. Coraz bardziej obwinialiśmy siebie nawzajem, kłóciliśmy się z byle powodu, miłość, bliskość i seks kojarzyły się nam wyłącznie z niepewnością i stresem. A przede wszystkim – z nieustannym pasmem porażek. Nasze małżeństwo przeżywało poważny kryzys, raz i drugi w naszych sporach padło słowo „rozwód”. I wtedy w mojej pracy zorganizowano imprezę integracyjną. Nie chciałam na nią iść, nigdy nie przepadałam za takimi spędami, ale kierownictwo dało do zrozumienia, że spodziewa się stuprocentowej frekwencji. Cóż, trudno. W piątek po pracy stawiłam się więc karnie na miejscu zbiórki pod naszym biurowcem, gdzie już czekały na nas autokary. Pojechaliśmy za miasto. Do dużego centrum wypoczynkowo-rekreacyjnego ze stajnią, wozownią, miejscem na ognisko, parkiem linowym, kompleksem hotelowym oraz z wielkim, urządzonym w rustykalnym stylu tanecznym klubem, w którym bar miał chyba ze sto metrów. Noc z piątku na sobotę minęła spokojnie Panowie tylko trochę hałasowali na korytarzu – oni też byli skonani po całym tygodniu pracy po 12 godzin na dobę, ale już nazajutrz zaczęły się obowiązkowe atrakcje. Najpierw, aż do obiadu, męczyliśmy się w parku linowym. Potem była przejażdżka bryczkami wokół jeziora i ognisko z pieczonymi kiełbaskami. Aż w końcu nadszedł wieczór i tańce. Jak to się stało, że wylądowałam w pokoju Andrzeja? Sama nie wiem! Pewnie za dużo wypiłam, być może dała o sobie znać ukryta głęboko w sercu uraza do męża. Tak czy inaczej – poszłam na całość. Pierwszy i jedyny raz od dnia ślubu! A kiedy to się stało, a ja nieco wytrzeźwiałam, z przerażeniem uciekłam do swojego pokoju. Dla Andrzeja, naszego biurowego przystojniaczka i lowelasa, była to oczywiście tylko niezobowiązująca przygoda. Po powrocie do pracy nawet się nie zająknął na temat tego, co się stało i bezczelnie adorował w mojej obecności inne dziewczyny. I dobrze! Nie chciałam żadnego romansu. Czułam się winna, zbrukana. Zastanawiałam się, czy powiedzieć Adamowi, co zrobiłam. Z tymi wątpliwościami zmagałam się przez kilka tygodni. I kiedy wreszcie postanowiłam przyznać się do wszystkiego, a potem błagać męża o przebaczenie… zorientowałam się, że jestem w ciąży. Rany! To musiało być dziecko Andrzeja! Z mężem, po paśmie nieudanych prób i wielokrotnych scysjach o byle co, już dawno przestaliśmy się kochać. Byłam zdruzgotana… Długo biłam się z myślami, aż wreszcie podjęłam decyzję. Skłamię mężowi, że to jego dziecko. Teraz, trzy lata po urodzeniu Julki, wszystko na to wskazuje, że postąpiłam najlepiej, jak można było w tej sytuacji. Nasz kryzys małżeński został zażegnany, a Adam okazał się cudownym ojcem. Jest dumny z córeczki, poświęca jej mnóstwo czasu, daje miłość i poczucie bezpieczeństwa. Wspaniale odnalazł się w nowej roli, a co więcej – znowu jest dla mnie czułym partnerem i romantycznym kochankiem. Przestaliśmy się kłócić, zupełnie zapomnieliśmy, że kiedyś mówiliśmy o rozwodzie. A więc wszystko się dobrze skończyło? Nie. Bo z czasem moje wyrzuty sumienia zamiast zanikać, stają się coraz silniejsze. Czuję się fatalnie, wiedząc, że oszukałam męża. Dręczy mnie straszne poczucie winy. Doszło do tego, że całkiem poważnie rozważam, czy o wszystkim mu nie opowiedzieć. Wiem oczywiście, że w ten sposób zburzyłabym bezpowrotnie spokój naszej rodziny. Skrzywdziłabym córkę, męża i siebie. Rozbiłabym nasz związek. Ale ciężar tajemnicy, którą w sobie noszę, z każdym dniem staje się coraz bardziej nieznośny. Co mam robić? Agata, 33 lata Czytaj także: „Rodzice zajmowali się mną z obowiązku, nie z serca. Nawet mojego syna matka traktowała jak niechcianego wnuka” „W domu czułam się jak w cyrku. Miałam ochotę uciec od płaczących dzieci, zamknąć się w łazience i przeczekać najgorsze” „Od lat nie mogę pozbierać się po poronieniu. Wybierałam już ubranka i wyobrażałam sobie, jaką będę mamą”

Zawartość dodana przez misiakowata30 galaretkaaaaa z kuraaaakaaaaaaa...nigdy nie robiłam,ale przepis mam..mój nie lubi,to wiecej dla mnie bedzie..jutro ide na zakupy..mniam :) niuska_aw Ja też po roku macierzyńskiego wracam do pracy, tylko wykorzystam jeszcze zaległy urlop i tez pewnie kwiecień - maj powrót. A maluszek albo do żłobka albo z babcia jeśli będzie chciala;) u nas dziś mała sesja, męża chciałam do zdjęć wciągnąć to nie chciał a potem jak przyszedł to powiedziałam że już nie trzeba:) no i dwa prania ogarnięte i poprasowane a teraz galaretka z kurczaka się gotuje na jutro:) Niuśka ślicznie wyszłaś..mąż niech żaluje... My oprocz ładnych fotek z Sylwka,mamy takie domowe sprzed swiat jak ubieralismy choinkę..laczki,ciuchy domowe itp.. tez pamiatka bedzie:) no i troche moich selfie z rasi co jakis czas..nawet brzuszka jak mi sie macica postawiła heeheh:) Madika ja mam pieknie nawilżona skórę,bo nie położę sie dopóki nie nasmaruje sie porzadnie cała i zanim jeszcze zasne dosmarówuje druga warstwe na miejsca ,które zaczynaja swedzieć..W ogóle nie mam oznak suchej skóry,takich co zobacze okiem..jedynie wyszła mi wysypka na ramionach po tym olejku isana co uzyłam raz..hehe męcze sie od 7 tygodni już..Tylko tyle ,że jest poprawa po tym jak zmieniłam płyny do prania,do kąpieli no i non stop wieczorne naoliwianie..to hormony,rozciagnieta skóra,alergia..hugo wie Jak ja tęsknię do czasów z przed ciąży,gdzie prysznic zajmował mi 5 min,używałam pieknie pachnących kobiecych żeli,a balsamowałam się tylko po goleniu nóg :) w poprzednim mieszkaniu mielismy ogromna wannę i czasem kąplismy się we dwoje..to były czasy :) Teraz pewnie po kontakcie z żelem Pawła ocipiałabym w nocy heh ech jeszcze trochę:) ~kalae Asik85 Misiakowata długo cholercia czekasz. Masz cierpliwość. Ale chyba faktycznie dłużej nie ma co. To kupe kasy. Kurcze w sumie myślałam, że 13 może wpadnie na macierzyńskim. Na wychowawczym to wiadomo jak coś, że nie. Szkoda. Dziewczyny została mi do kupienia wanienka. Kupujecie te mniejsze 84-86 cm czy większe 100-102 cm? I do tego ten fotelik do kąpania, czy bez tego. Chyba lepsza większa. Co myślicie i jak to u doświadczonych mam wygląda? Ale mysle ze ta 13 za 2015 to bedzie jeszcze. Dopiero ta za 2016 nie. Ja na wychowawczy nie pojde, bo z 1 wyplaty bedzie ciezko, te 52tyg musza wystarczyc plus zalegly urlop, wiec pewnie w kwietniu 2017 wroce do pracy To tak jak ja Kalae:) dobry sposób Zu2ia:) niom a mój Minius sie przeziebił,a mowilam wczoraj zeby w hawajskich spodenkach na mroz palic nie chodzil hehe nic zarzuciłam mu swoja saszete Prenalenu plus rutinoscorbin..śpi a ja będe ogladac jakis film :Run for Your Life" o kobiecie która ma dwójke dzieci i albo ucieknie od męża tyrana albo go zabije..ponoć na faktach :) Ernesto widziałas już ?:) o jak się fajnie synuś bawi i jakie pozyteczne to przy okazji Zu2ia:) Leniwiec,poczekam do jutrzejszej rozmowy z ta babą,może rzeczywiście taki nieogar jest.. Ja pierwszy raz mam taką sytuację...zawsze byłam zadowolona z allegro..Raz miałam sytuacje,zamówiłam sandały,tydzień minął a towaru nie ma...Wysłalam meila do sprzedawczyni..ona zadzwoniła,bardzo mnie przeprosiła,powiedziala,że jest w 8 miesiacu ciazy,ze czekala az pare zamowien sie zbierze i wtedy na raz pojedzie na pocztę..a to sierpien był i zrozumiałam..ale dała znać..a ta teraz jakas nie wiem niedzisiejsza jest.. Sylwia jak masz szałwię w domu,albo chociaż rumianek,to zaparz i taką chłodna herbata płukaj tego zęba..opuchlizna troszkę odpuści Dzięki dziewuszki:* Rozmawiałam z ta babą..Jak wróci dzis do domu,to ma sprawdzic swoje konto payu..bo na koncie bankowym wpłaty nie ma..A ja do niej,to jak w poniedziałek miał byc towar wysłany,nie mogła pani napisac ,że nie ma,zadzwonić..a ona ze nie myslala..a ja mowie ze kasa wpłyneła na payu 30go grudnia,mam meile i byłam na swoim profilu pay u..no to ona ,ze nie sprawdzila tam,ze wroci wieczorem to zobaczy i jutro o 10 bedziemy rozmawiac telefonicznie..Powiedziałam jej,że jestem w ciąży i mnie to denerwuje już wrr Ona chyba oszustką nie jest,bo przesledziłam jej konto na allegro,ale totalnie jest nieogarnięta zyciowo..wrrr no mam nadzieję,że skoczy się to dobrze i wyslę ten monitor..nie mam nerwow już.. Wiecie,żeby chociaz dała znać..zwłaszcza ,że jej napisałam ponad tydzien temu ze placilam przez payu...bezmozgowiec co..nasz Babybrain przy niej to pikuś Jak jutro bedzie krecic zglaszam to allegro i policji...niech ja szlag no Popłakałam sobie,przytuliłam do Miniusia i złość uszła..Jutro będę jeszcze dzwonić do baby,jak do wieczora sie nie odezwie..pisze do allegro..tak nie może być do cholery. Prawdopodobnie padłam ofiara oszustwa na allegro..Już 25 dni czekam na monitor oddechu za 265 zł..Po tygodniu udało mi się skontaktować z babą,zrozumiałam ,że jest na wyjezdzie itp..miała wysłac paczkę w poniedziałek..jest niedziela a nadal paczki nie ma :( Piszę dzwonie,meiluje,na allegro ostatni raz logowala sie 17 grudnia..Pisała,że nawet nie wiedziala,ze monitor sie sprzedal..Puscilam jej smsa,ze ma pilnie sie skontaktowac,albo niech wysle monitor,albo odda kase inaczej oddam sprawe allegro i policji.. Noż kurwa..ale jestem zła..sorry za bluzga... Mam nadzieję,że ja połamie za denerwowanie ciężarnej wrrrr Kamilla mi mały skopie czasem zoładek i wątrobę,to mam mdłości i mnie piecze,ale nie tak jak opisujesz.. Olcia bedzie dobrze,może jutro wypuszczą :)Chłopak pewnie ze zmartwienia sprzata i z tesknoty :) Matko leżę..nie mam sił..czuję sie jakbym ja pochlala wczoraj Pawel po robocie wraca z zakupami,na obiad jajecznica..nigdzie nie wylaze dzis,nie ma takiej opcji Hej hej :) Wstałam,usnęłam przed budzikiem Pawła jakoś..czyli wstawał o dobra nieżona zostawiłam mu gumę do żucia na stole i kotleta w lodówce do pracy z karteczką:"miłego dnia,dasz radę" he he Barcelona o tym materacu z dziura to ja myslałam juz w pierwszym trymestrze..zawsze zasypiałam na brzuchu..Będąc mega zmeczona po 12godzinnej nocce w pracy potrafiłam nie usnąć dopóki nie położyłam sie na brzuchu..Może stąd moje długie nie spanie.. Ech i te swędzenie..nasiliło mi się po zwiekszerniu dawki eythyroxu,co zdążyłam zauwazyć wrr Magdallena to dawaj dziś,oko umaluj i rób fotę :) [quote="Sylwia921125"]Hej mamusie. Mam pytanie czy ktoras ma sprawdzony sposob na bol zeba w ciazy? ? Normalnie cala noc nie spalam tak mnie boli i to po leczeniu kanalowym, ktore mialam 2 lata temu. Normalnie az mi sie beczec chce. A nie wiem co mozna i czy cos wg mozna w ciąży :/ wogole to chyba nic mi dentysta z tym zebem nie zrobi bez zdjecia a spuchnieta jestem jak buldog :/[/quote współczuję..Paracetamol można,płukanka z szałwi,goździki possać..mnie raz tak bolał ząb,że nie patrzyłam czy mozna czy nie uzyłam troszkę Sacholu-nie mozna,ale wytrzymac sie nie dało..aaa i amolem możesz posmarować :) ~magdalenka851 Hej Nocne Marki:) ja znów nad ranem się budzę na jakas godz a później zasypiam snem kamiennym a tu Antos o 6 pobudke robi:(jak ja z tymi chłopami wytrzymam-chyba wogole nie bede sypiac, albo małego na cycu zostawię na cala noc kiedy bedzie chciał to się podłączy a ja pospie;) Misiakowata a jak olejek z rossmana do kąpieli? Przypad Ci do gustu? A te pieluszki Fun and Fit 1 babydreama to są te wycięciem na pępek? Wzięłam te bo nie mogłam w moim wleźć innych. Przyjazna dołączam do mam, którym dzieci czkaja o 3ciej nad ranem;) ale teraz w 33tc ta czkawka u dziecka to jaka dziwna bo aż się miarowe kuksance i długo go meczyla. Dziewczyny coraz sensowniejsze się robimy z tymi brazylijskimi posladeczkami;) w sam raz na karnawal a debesciarski plakat Marcowek powinnyśmy wydrukować i kazda na swojej porodówc e wywiesi-niech wiedza kto tu sądzi w kraju;) hej :) Olejek fajnie nawilża..ale niestety jest dla mnie za mocny w ciąży,bo mnie wysypało..po ciąży bedzie idealny Pieluszki fun&fit z tego co czytałam nie maja tego wyciecia na pepek..dlatego kupiłam dwie paczki 1 newborn te z wycienciem i dodatkowa paczke fun&fit,na czas po wygojeniu pępulka :) aniia Ehh a ja nie śpię. Mąż zadzwonił przed północą, czy może zostać triche dłużej,gdzies do 2:00. Kulturalnie niby wszystko,ale chca pogadać z chłopakami. Godzina juz prawie 3 a go nie ma. Zabije normalnie.. współczuje Aniia ;* niby wiemy jak to jest,ale jak nam chłopy popłyna to sie wsciekamy..przynajmniej ja tak mam... a ja wk..na...co chce spac to mnie zaczynaja uda i brzuch swedziec wrrrrrr smaruje,natluszczam..masakra i jeszcze Greysy nie chca mi sie zbuforowac;/ niech juz bedzie ten marzec ;] przecieta pempowina dziala na obolale kostki hehehe zmykam ,do jutra :*:* Zmykam,będe póxniej i nadrobię :*

zapytał(a) o 19:42 Dziś w pracy puściłam bąka przy ulubionym kliencie..Jutro przyjdzie odebrać zamówienie, jak mam z tego wybrnąć? jak wyżej. Proszę o pomoc..:// boję się, że zesram się ze wstydu i co wtedy? Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2010-10-21 19:45:33 Odpowiedzi Vapid123 odpowiedział(a) o 19:43 gregn odpowiedział(a) o 19:47 puść jeszcze jednego bąka i powiedz że właśnie dostałaś SMSa - może pomyśli że masz taki dzwonek w komórce blocked odpowiedział(a) o 19:44 Jak przyjdzie, to zachowuj sie normalnie jakby nie było, a jeżeli nie bd tak wyglądało jak zwykle, to przeproś mu, ze to było mało kulturalne. iPammka odpowiedział(a) o 20:48 Powiedz "Ech te moje niesforne bąsie" HAHAHHA! blocked odpowiedział(a) o 19:47 ale brechta ,puść bąka jak przyjdzie jeszcze raz powiesz że grochówke masz w domu i pod tym pretekstem grochówki zaproś go do siebie MrsRose odpowiedział(a) o 19:43 bąkanie jest rzeczą ludzką! XD Uważasz, że ktoś się myli? lub

puscilam sie w pracy